Jedną z najpowszechniej występujących chorób zakaźnych wieku dziecięcego jest ospa wietrzna nazywana popularnie wiatrówką. Choroba rozprzestrzenia się bardzo łatwo, najczęściej drogą kropelkową. Charakterystycznym objawem są swędzące krostki na całym ciele, które mogą zostawić po sobie trwały ślad na skórze w postaci niewielkich zagłębień. Szczególnie niekomfortowe są blizny po ospie występujące na twarzy.
Ospa wietrzna najczęściej dotyka dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, chociaż zdarza się że chorują też osoby dorosłe, zwłaszcza jeśli nie przechodziły jej w dzieciństwie. Za chorobę odpowiedzialny jest wysoce zakaźny wirus ospy i półpaśca. Najczęściej przenoszona jest drogą kropelkową albo w wyniku bezpośredniego kontaktu z wysiękiem z pęcherzyków. Charakterystycznym objawem są czerwone krostki, stopniowo zamieniające się w pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, które w trakcie choroby pękają i zamieniają się w strupki, wywołując swędzenie.
Krostki pojawiają się zarówno na ciele, jak i twarzy. Ich rozdrapywanie powoduje nadkażenie i nieprawidłowe gojenie, co w efekcie prowadzi do powstawania blizn. Aby uniknąć tego, należy przede wszystkim uchronić miejsca z krostkami, strupkami przed drapaniem stosując miejscowe preparaty zmniejszające swędzenie. U małych dzieci jest to szczególnie trudne, dlatego zaleca się maksymalnie skrócić im paznokcie, a na noc zakładać bawełniane rękawiczki.
W trakcie choroby równie ważna jest właściwa higiena, zapobiegająca nadkażaniu ranek. Najlepszym wyborem jest mycie skóry pod bieżąca wodą lub biorąc krótkie kąpiele z wykorzystaniem delikatnych środków myjących. Przy osuszaniu należy unikać pocierania skóry ręcznikiem, aby nie zdrapywać strupków. Zalecana jest również częsta wymiana pościeli, ręczników, piżamy i ubrań, ponieważ to w nich namnażają się i bytują bakterie.
Blizny po ospie, zwłaszcza na twarzy mogą tworzyć poważny defekt estetyczny. Pozostawienie trwałych śladów zależy nie tylko od dbania o skórę w trakcie choroby, ale również od czynników genetycznych. Prawidłowo zabliźniane ranki nie zostawiają po sobie śladów, zaś ryzyko ich wystąpienia istnieje w przypadku ran nadkażonych lub uszkodzonych. Płytkie blizny po ospie stopniowo – nawet do 2 lat od zachorowania, znikają same, natomiast te głębsze – typu zanikowego (podobne do tych, które pozostają po trądziku młodzieńczym) zostaną na skórze na zawsze. O ich wygląd można zadbać już na etapie gojenia, stosując preparaty nawilżające, przeciwbakteryjne, pobudzające regenerację, rozjaśniające oraz łagodzące świąd. Pomocne na blizny po ospie będą również żel i plastry silikonowe Silaurum dostępne w aptekach. Tworzą one cienką powłokę zapewniającą nawilżenie i ochronę blizny przed czynnikami zewnętrznymi. Ich regularne stosowanie pozwala znacznie zmniejszyć widoczność blizn, nawet tych kilkuletnich.
Wyjątkowo szpecące blizny po ospie wietrznej można usunąć za pomocą profesjonalnych zabiegów medycyny estetycznej. Należy jednak wiedzieć, że bardzo głębokie blizny są niemożliwe do usunięcia, można je jedynie znacznie spłycić co sprawi, że staną się mniej widoczne.